Mijn reis alleen!

Vakantie! Ik begin mijn eerste vakantie dag (nacht) maar meteen met het beklimmen van een vulkaan. Om 3 uur s ’nachts opstaan om de zonsopgang te kunnen zien. Leuk, omdat ik het nog samen kan doen met een paar huisgenootjes en onze favoriete gids uit Bali. Hij heeft de vulkaan al 19383229 keer beklommen dus blijft meestal beneden chillen in zijn auto, maar voor ons wilde hij wel een uitzondering maken omdat hij het gezellig vindt om met ons mee te wandelen en je verplicht bent met een gids de berg op te gaan (anders moet je onder aan de berg weer een andere gids zoeken). Het was een paar uur klimmen in een stoet van toeristen met lampjes op hun hoofd, een grappig gezicht en gelukkig was er boven op de vulkaan genoeg plek waardoor je niet nog steeds in de polonaise hoefde te blijven staan. Een heel mooi uitzicht over Bali en Lombok, dat langzaam verlicht werd door de zon, kregen we als beloning! Daarna nog een mooie wandeling gemaakt rondom de krater.

Om vervolgens maar meteen door te gaan met mijn reis heb ik daarna meteen heel mijn tas ingepakt (was toch nog een hele klus, blijkt dat je meer kan verzamelen in 3 maanden dan je denkt. Gelukkig was mijn plan later nog terug te komen in Ubud dus kon ik een paar spullen daar laten) en ben ik een uur later doorgegaan naar de boot om naar Nusa Lembongang gegaan (slapen is voor apen). Nusa Lembongan is een heel mooi eilandje bij Bali. Het ligt samen met Nusa Ceningan en Nusa Penida.
De eilanden kan je makkelijk in een dag zien, dus ik heb lekker rondgetoerd op een scootertje met een meisje dat ik meteen al ontmoette. Ondanks de gaten in de weg waar je U tegen zegt waren het prachtige eilanden om te zien. Plekker als ‘dream beach’ waren hierbij goed voor een niet vervelende pauze. Met een smalle brug (waarvan het leek alsof de planken doorbraken als je eroverheen reed omdat ze zoveel herrie maakte) kon je ‘makkelijk’ naar de overkant naar een ander eiland. Mooie uitzichtpunten en minder lekkere smoothies (blijft moeilijk fruit mixen) maakte de reis compleet.
Verder nog super mooie dingen gezien tijdens het snorkelen in de mooie onderwater wereld met als hoogtepunt 2 meter grootte Manta Rays waar je mee mee kon zwemmen (oke, zij waren wel íets sneller dan ik).

Eiland hoppen beviel me wel! Na de ‘Nusa eilanden’ dus maar meteen door naar de Gili eilanden. Ook 3 paradijsjes op aarde met super witte stranden en blauwe zee. Ik ben maar gestart bij Gili Trawanang (het party eiland), ik dacht nergens zoveel kans om nieuwe mensen te ontmoeten als daar. Nou, dat klopte! Erg leuk, maar na 2 dagen stappen en compleet je ritme van dag en nacht verleggen vond ik het wel weer mooi geweest. Wat wel heel leuk was aan ‘Gili T’ was een erg grootte foodmarket met allerlei kraampjes waar je overal wat eten op kon scheppen en waar iedereen als 1 grote familie samen zat te eten, de stranden natuurlijk + s’ avonds een kampvuurtje en de mooie zons-op/ondergangen. Maar eenmaal op ‘Gili air’ was dat toch een stuk fijner, er is wel wat te doen op dat eiland maar niet zo de toeristengekte. Vanuit de Gili’s kun je erg mooi snorkelen met schilpadden, mooi koraal, leuke vissen. Tijdens het snorkelen ook nog maar even een lunchpauze gedaan op ‘Gili meno’ (toch leuk om te zeggen dat je op alle drie de eilanden bent geweest). Gili meno is de rustigste van allemaal, heerlijk om bij te komen maar je kan er ook letterlijk niks doen. (Ja in een uurtje een rondje lopen over het eiland).

Vanaf de Gili’s ben ik doorgegaan naar Lombok, eerst naar het Noorden om Mount Rinjani te beklimmen! Een 3daagse tocht naar de top (3726 meter)! Met een groep van 10 mensen, 5 tentjes, wat warme kleren en wat eten de berg op. De gids + ‘dragers’ (die zorgde voor de tent en ons eten) gingen voorop. Wat kunnen die dragers hard lopen zeg (op hun afgetrapte slippertjes). Ik was wel weer blij met mijn wandelschoenen. Wel super fijn dat als je dan eindelijk boven bent dat je tentje dan gewoon al staat (wat een luxe). De eerste dag zijn we vanaf onder aan de berg in het National park door jungle en heide naar 2600 meter hoogte gelopen. Nadat we boven waren wachtte ons een verrassing, aan de andere kant van de berg was opeens de krater te zien. Dit was een super mooi kratermeer met een kleine krater in de grote krater. Na een adembenemende zonsondergang en sterrenhemel gingen we vroeg slapen voor de volgende klim. Ondanks dat je eigenlijk op de grond ligt had niemand geloof ik problemen met slapen, uitgeput! De 2de dag zijn we naar beneden gelopen naar het kratermeer en naar natuurlijke hotsprings. Daarin zwemmen was wel even fijn (ook voor mijn buurvrouw). Daarna weer door de wolken omhoog naar ons volgende overnachtingsadres. Eenmaal daar bleek dat we de 2de nacht op 2700 meter sliepen (super fijn, de hele dag gelopen voor 100 meter hoger). Nu zaten we aan de voet van ons einddoel, de top (gelukkig was de reis erheen ook echt prachtig). Na drinkwater verzameld te hebben in de bergen waren we er klaar voor. Om 3 uur s’ nachts vertrekken om 3 uur lang de berg te trotseren. Voor mij was het maar goed dat het donken was, gewoon verstand op nul en gaan! Het was namelijk erg stijl omhoog met los zand (dus 1 stap omhoog, 2 naar beneden). Maar wat een voldoening krijg je dan als je voor de zonsopgang de top hebt bereikt! En wat een mooi uitzicht weer wat langzaam met de zon tevoorschijn kwam. Op de terugweg nog even versteld gestaan van wat we daarvoor hadden gelopen (ook hoe smal de paadjes waren) en het laatste deel omlaag naar beneden gegleden (net een glijbaan die kiezels). Ondanks dat op de laatste dag m’n knieën er dus niet meer zo’n zin in hadden en ik met wat extra dikke (en blauwe) billen naar huis ben gegaan was het echt de moeite waard!

Daarna ben ik met een aantal mensen van de groep naar het zuiden van Lombok gegaan om daar lekker helemaal niks te doen en op het strand bij te komen! Vanuit ‘Kuta Lombok’ (surfersplaatsje, heel anders dan ‘Kuta Bali’) heerlijk rondgetoerd op de scooter en het zuiden van Lombok verkend.

Het volgende avontuur was een 4daagse tocht met de boot van Lombok naar Flores met een tussenstop op alle tussenliggende eilanden. De boot was al een hele ervaring op zich! Met 20 mensen op het dek slapen op dunne matjes en zorgen dat je zeebenen krijgt om niet om te vallen tijdens het lopen op de boot. Ik moet zeggen dat je iedereen wel snel leert kennen als je de volgende ochtend al ‘knuffelend’ wakker wordt met een vreemde omdat je er door de golven heen bent gerold in je slaap. ‘Goodmorning sunshine’! Verder vond ik het echt heerlijk om op de boot te zijn, lekker chillen, zwemmen, zonsopgang en ondergang kijken, een biertje erbij. Aan land gingen we lekker wandelen op de eilanden met mooie uitzichten, ik heb weer mogen zwemmen met Manta rays!, we zijn naar het roze strand geweest (zou roze moeten zijn door stukjes koraal, maar dat was al lang niet meer zo geloof ik. Fotoshop doet wonderen in de brochure) en we hebben Komodovaranen gezien! (wat een grote beesten zeg).

Daarna kwamen we aan op Flores, ik vond het meteen al leuk! In de haven zag je meer mensen dan de haven zelf, maar wel allemaal locals die gewoon hun eigen ding deden en op n boot wachtte. Niemand die aan je vraagt of je n taxi wilt, dat je een sarung wilt kopen of dat je een massage wilt, dus wij konden gewoon even rustig naar ons hotel zoeken.

We hadden op internet gezien dat we ergens op n camping konden blijven. Eenmaal daar aangekomen stond er een heel groot gebouw en was er geen tentje te bekennen. We hebben het nog geprobeerd uit te leggen maar het woord ‘tent’ kwam niet in mijn Indonesische woordenboek voor. Uiteindelijk voor hetzelfde geld een kamer kunnen regelen in t hotel. Later snapte we waarom het voor hetzelfde geld kon, de kamer was namelijk nog niet helemaal af. Maar er was een heerlijke douche en bed, meer hadden we niet nodig na de boottocht

1 meisje van de boot had nog een paar dagen om samen met mij Flores te verkennen. We hebben samen een chauffeur geregeld die ons voor 3 dagen door Flores heeft gereden richting het oosten met een soort Bob Marly muziek en de ramen open.

Wat een lieve mensen wonen er in Flores! Het eerste stadje, Labuan bajo, is vooral een overnachtingsplaats voor toeristen om de volgende dag weer ergens anders heen te gaan (zo zonde dat bijna niemand weet hoe leuk Flores is). Dus hier zijn ze wel meer gericht op toerisme met grote hotels, fancy restaurants en op geld verdienen (wel fijn om een keer iets anders te eten dan rijst en noedels en we hadden zelfs een bakker gevonden!) Maar in de rest van Flores is weinig toerisme te bekennen! Mensen zijn erg blij als je langskomt en super gastvrij ook al spreken ze geen woord Engels. De meeste kennen trouwens wel 2 woorden in het Engels: ‘Hello mister!’ Altijd leuk als iedereen dat naar je roept terwijl je in de auto voorbij komt rijden (misschien moet ik toch maar weer wat make up gaan dragen). Tijdens de tour heb ik ook flink kunnen oefenen met mijn zwaaitechniek. Ik voelde me net de koningin, we hebben letterlijk naar iedereen gezwaaid.

De eerste nacht hebben we in een soort herberg geslapen om de volgende ochtend vroeg op te staan om een 4 uur durende wandeltocht naar een traditioneel dorpje in de bergen te maken (super fijn dat wij er uiteindelijk anderhalf uur over hebben gelopen en dus veel te vroeg daar waren voor de lunch). Schijnbaar liepen we iets sneller dan ze hadden verwacht. Het was wel heel leuk om zo vroeg in het dorpje te zijn uiteindelijk, want we hebben de mensen meegeholpen om koffie te maken (ja ik heb hem zelf ook geproefd) en veel met iedereen kunnen kletsen. Daarna ging onze autorit in het mooie Flores weer verder. Wat een mooie omgeving! Rijstvelden van een formaat zoals ik ze nog niet eerder had gezien en overal bergen en jungle.

De 2de nacht kwamen we aan in Ruteng. Een grote stad en niet echt n gezellige sfeer. We hebben de stand helaas wel helemaal gezien. We hadden namelijk wel een hotel gezocht maar nog niet geboekt (dat kan in Flores namelijk niet online en mijn telefoon had besloten dat ie mijn Indonesische simkaart niet meer wilde gebruiken dus bellen lukte ook niet). Op zich is het niet zon probleem om niet van te voren te boeken normaal gesproken, alleen helaas zat deze avond elk hotel vol. Uiteindelijk zijn we door onze chauffeur uitgenodigd om bij zijn familie te slapen in een dorpje naast Ruteng. Dat was een erg leuke ervaring en ik heb mijn Indonesisch erg goed kunnen oefenen! We kregen het mooiste bed van t hele huis (of we nou wilde of niet), hebben thee gedronken met de hele familie op een paar tuinstoelen (de enige meubels die ze hadden) en meegeholpen met koken (tussen de kippen op n kampvuurtje).

De 3de dag zijn we naar een grot wezen kijken waar resten van hele kleine mensen waren gevonden die daar hebben geleefd, naar rijstvelden in de vorm van spinnenwebben en naar een heilige berg waar mensen heengaan om te bidden. Daarna hebben we de bus genomen naar Bajawa.
Vanaf Bajawa ben ik weer een stuk alleen gaan reizen. Ik had daar meteen een local gestrikt die me wel de hele dag wilde rondrijden op de scooter om de leuke plekken rondom het dorpje te zien. We hebben een mooie waterval gezien, hebben een wandeling gemaakt door de jungle naar een aantal traditionele dorpjes, halverwege nog even gestopt bij een oud echtpaar dat midden in de jungle woonde om een kokosnoot te eten (ik had hun huis niet eens gezien), de local wist me van alles te vertellen over allerlei planten die je kon eten en ruiken, we zijn door een groot bamboe bos gelopen, we zijn naar een hotspring geweest (met kokend water dat samenkwam met koud water waardoor je er in kon zwemmen) en hebben iets gegeten bij een lieve mevrouw thuis die wel wat noedels voor ons had. Super veel gezien weer van de mooie omgeving!

Daarna ben ik doorgereisd naar Moni. Onderweg naar Moni, in een busje vol met locals. Letterlijk vol! 5 mensen hangen buiten uit de deur en er zitten er nog een stuk of 10 op het dak bij de bagage. Ik ben net iets te groot voor de plaats waar ik zit dus ik hang ook maar een beetje met m’n arm uit het raam (Ik was wel blij dat ik gewoon een vaste plaats had). Onderweg zijn we nog even gestopt omdat 1 vrouw uit de bus nog wat fruit op de markt wilde kopen (geen probleem hoor, we zitten hier super comfortabel en het is helemaal niet warm dus zoek lekker op je gemakje wat fruit uit!)

Eenmaal bij mijn bestemming aangekomen bleek dat ik de enige was die uit de bus wilde. Altijd handig als je helemaal achter in het hoekje zit. Nadat ik had gehoopt dat een aantal mensen even zouden uitstappen om mij erdoor te laten, ben ik maar over iedereen heen geklommen om de deur te bereiken. Ik hoop dat ik niemand te hard heb geraakt

Het gezellige dorpje Moni had ik zo gezien, dat was namelijk letterlijk 1 straat lang, dus de volgende dag ben ik maar meteen vroeg opgestaan om de zonsopgang te zien op de vulkaan Kelimentu. Helaas regende het zo hard dat we halverwege om zijn gedraaid (toch niet echt fijn zon jungle bui op de scooter). Daarna nog wel n leuke dag gehad en weer naar n traditioneel dorpje geweest in de buurt van Moni. Hele uitleg gekregen van de ceremonies en hoe ze testen of een baby dom is of niet (iets met het hoofd tegen een bananenboom 'beuken' en als het kind dan gaat huilen is het slim). Ik weet niet of ik het hier pedagogisch helemaal mee eens ben, maar ach, ze doen het schijnbaar al 500 jaar zo dus wie ben ik om er wat van te zeggen.
Daarna toch nog maar Kelimentu opgegaan om de 3 gekleurde kratermeren te zien. Het was helaas nog steeds bewolkt, maar nog steeds mooi om te zien! En wanneer de zon even doorkwam gaven de meren bijna licht, dat was erg mooi!
We hebben de dag afgesloten met een ‘hotspring’, dit bleek een klein vijvertje te zijn (wel met warm water uit de bergen) waar de hele buurt zich kwam wassen en de was kwam doen (toch een beetje ongemakkelijk om daar in mijn bikini te ‘chillen’).

Daarna nodigde de gids me uit om bij zijn familie te komen eten s’ avonds. Maar eerst moesten we nog even naar de lokale markt om eten te kopen. De familie bleek een restaurant te hebben. Eenmaal in de keuken mocht ik helpen met koken. De taak die ik kreeg was aardappels schillen. Een lekker Hollands dagje dus, met aardappels, bewolking en regen. Wel heerlijke Moni cake gemaakt (aardappelpuree, groenteprutje, biscuit, kaas en ei, een keer iets anders dan rijst). Nadat we het hele restaurant van eten hadden voorzien kwam er n groot kampvuur waar ons eten op werd geroosterd! Heerlijk!

Bij het hotel de familie daarna nog even laten verbazen over mijn elektrische tandenborstel. Ze waren diep onder de indruk van dat ding in mijn mond dat uit zichzelf kon bewegen. Soms vergeet ik een beetje dat sommige dingen die voor mij zo normaal zijn dat niet voor iedereen zijn.

Mijn reis in Flores zit er alweer bijna op en de laatste halte was Maumere. Ik dacht dat het wel fijn zou zijn om nog een paar dagen aan het strand te vertoeven. Het was alleen jammer dat Maumere een grote vieze stad was, waar het strand ook niet echt strand bleek te zijn. Gelukkig vond ik iemand die hetzelfde dacht en hebben we samen iets buiten Maumere maar een kamer bij een resort geboekt dat wel aan het strand lag. Het voelde daarna alleen wel alsof we in een of andere griezelfilm terecht waren gekomen, want het grote resort leek op een verlaten stadje, er was echt helemaal niemand naast ons. Na een tijdje gewend te zijn was het wel fijn om het zwembad voor onszelf te hebben en wat bij te komen van de reis.

Daarna weer terug naar Bali! Dat voelde gek, echt als thuiskomen, terwijl ik nog steeds op vakantie was. Ik werd zelfs door een huisgenootje opgehaald van het vliegveld dus dat was helemaal leuk. Daarna zijn we als echte indo’s met z’n 2e + mijn bagage op 1 scooter naar huis gereden (met een tussenstop om een avondje te stappen in Kuta). We zijn geloof ik nog nooit zo blij geweest om terug in Ubud te zijn (iets met je benen niet meer zo goed voelen) maar het was wel een grappige reis.

Mijn reis alleen is voorbij gevlogen! Veel nieuwe ervaringen opgedaan en leuke mensen leren kennen! En nu op naar het volgende avontuur met Evert!